Soğuğun verdiği başka birşey var.havanın verdiği mutluluk.caddede öylece kenerdaki masaya oturup şöyle bir içime çekivermek..bir neş'e bir huzur bir aşk yudumlanır sıcak nescafemle birlikte.gözümün önünde iki üç eğrinin bir yerde bütünleşip tıknaz biçimde duran çizilmiş varlığın ne olduğunu anlamaya çalışırken düşündürdükleri.. oturup oracıkta bunlarla boğuşmak! benim boş gözlerle biryere kitlenip kaldığımı gören insanlar ve onların düşünceleri hiçmi hiç umrumda değil.bu eylem bana müthiş haz verir sadece.bulunduğum zaman diiminde düşüncelerimi kağıda aktaracak vakit bile bulamazken unutmak korkusuyla.. dili olsada konuşsalar keşke ve düşüncelerimin ne olduğunu anlayıverseniz bayım...
Ve fonda yine caz tınıları kulağımı irdelerken çıkıverir amansız kelimeler düşüverir elimden...ve yine teşekkürü bir borç bilirim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder