Düşünmezler...

Önümde kağıt, kalem olsun istedim şuan.saat 23.24 odamdan uzaktayım elimin altında mekanik kutu ve ben bununla yapamam. ki ayrıca ben gündüz ilede yapamam geceninde verdiği huzur ve enerjiden oluşan  zıt kutuplar her daim birbirlerini yerler onları izlemek benim tükenen kalemimle birşeyler karalamamdan daha güzel hani. rahata kavuşan ruhlar gökyüzünden yansıyan ışıkla arş-ı alaya gözden kaybolarak yükselirler ya benim huzurum ve enerjim de gecenin bir vakti öyle kenetleniyorlarki didişmekten  kendi benliğimde beni yanlız bırakıyorlar...ve o yüzden ben hayatımda bir şeyleri tam yapamamaktan hep eksik kalıcam. lakin insanlar böyle düşünemezler,dışardan yargılamak her zaman kolaydır.bunca şeyin arasında avuntumuz bunları iyiki kimsenin bilmiyor oluşuydu.fakat hala korkularımın %85 lik oranı halay kervanından el sallamayı da ihmal etmiyorlar hani...