Zerre.

Bunu kimse anlatamaz..kenarı hep aynı biçimde yırtılmış kağıt,kitaplığıma günde en az iki posa kimlerin olup olmadığa bakmak...aylar,yıllar geçtikçe mantar panomdaki resimlerin azalmasıda neydi öyle tamda bir EYLÜL'ÜN  en güzel yağmurlu günlerin birinde hani. herkese hüzün veren bana neden haz verirki? oysaki ben, yüzüme değen su tanesine dahi tahammülüm yokken... nedir bu tezatlıklar, neyin nesi bu çelişkiler.yok belkide başımdan aşağı birden bardaktan boşalırcasına yağdığında yağmur,varlığımın hiç olmadığı kadar...gelmiş geçmiş herşeyi unutmalıyım! yaşadığım en büyük doygunluk,en büyük gerçeklik,herşeyi kapsayan reellik bile bu hazzın karşısında kendi benliğinde yok olmuş yine benden bile daha sefildir...