 |
| re'y feveran-eskiz3 |
Hiç bir şey olamazken, akıl tohumu yerleşiverir yuvasına. tıpkı rahime düşen cenin gibi. hemen sele serpe
büyüyemez, günler hatta haftalar alır büyüyüp gelişmesi.o herkes gibi değil, korkar işi düştüğünde gelişememekten , korkar azar işitmekten, en ufak şeye ağlar fakat belli etmez idi.. küsünce adeta hemen içine kaçıverir gölgesi bile. tek bir kelamın kurtarıcısıdır, hemen kurtarılabilir. fakat yine görmez kimse... o yine kafasını gömmüştür dizlerinin içine.hep asık surattı karşı tepede, lakin o bilmezdi henüz yaş 5'inde.atlardı, hatırındaydı, kucakta tepinişler. zıplardı belkide tepesine çıkardı hoyratça belkide gözlüklerini çekiştirirdi... elini tutardı eve gidene kadar belkide bir sakız yeterdi sevinmesine. mutluluk artık resimlerde, henüz yaş 1 bile olmamışken.mutluluk hep dikdörtgenler içinde sarılı vücudlarda, şaşkın gülümsemeler ve yahut donuk bakışlarda karşı tepeye. ve yaş kemale erdi, gözleri her zamankinden mağrur. ne gördüğünü ışıklar kapandıktan sonra görsede hatırlamaz idi.görüş gücü, ona hem uyuşukluk hemde hafıza kaybına uğratmış idi. ruhlar alemine geçmeden cenin içindeki yüce yaratana sonsuz huzurla seslenirken tek sahip ona sarılıverir. o artık başkalarını ne görür ne duyar nede konuşur idi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder